Financiële risico’s worden in het digitale tijdperk alleen maar complexer. Dit geldt voor de traditionele markten, maar voor online platforms die in een grijs gebied opereren. Ze vragen stuk voor stuk om nieuwe manieren van risicobeoordeling. Sites zoals online casino’s zonder Cruks vallen bijvoorbeeld in een rare zone.
Door deze platforms te analyseren kunnen financiële risicobedrijven zich beter voorbereiden op blootstelling in aangrenzende sectoren. Kijk hierbij onder meer naar hoe casino’s Cruks omzeilen en waarom ze dit doen. Volgens Bas van der Laan is dit voor spelers voordelig, vanwege een hogere privacy en grotere bonussen. Financiële instellingen en toezichthouders hebben echter moeite als het gaat om het reguleren van dergelijke digitale platforms. In dit artikel lees je hier meer over, inclusief de modellen die gebruikt worden om risico’s te beoordelen in het digitale wilde westen.
Het probleem van moeilijk te reguleren in platforms
Het digitale landschap staat nooit stil en verandert continu. Nieuwe services en platforms ontstaan dan ook sneller dan wet- en regelgeving kan bijbenen. Dit geldt ook voor websites die in een grijs gebied vallen. Ze zijn niet volledig legaal, maar ze zijn ook niet expliciet verboden. De online casino’s zonder Cruks zijn hier een goed voorbeeld van. Hoewel ze spelers aantrekken en financiële transacties genereren, vallen ze buiten het reguliere toezicht van de Kansspelautoriteit.
Traditionele risicomodellen zijn dan ook vaak ontoereikend voor financiële instellingen. Banken en investeerders kunnen niet vertrouwen op standaard compliance-checklists, omdat de juridische status van deze platforms onzeker is. Dit verhoogt zowel het operationele risico als het risico op een slechtere reputatie. Daarom zijn gespecialiseerde risicomodellen en scenarioanalyses nodig om potentiële blootstelling in kaart te brengen.
Risicobeoordeling door financiële instellingen en toezichthouders
Financiële instellingen en toezichthouders gebruiken diverse methoden om deze platforms in het grijze gebied te evalueren, waaronder:
- Transactiedata-analyse
Banken monitoren transacties van en naar dergelijke platforms voor het identificeren van patronen van grote en/of verdachte geldstromen. Onregelmatige pieken of transacties naar risicovolle regio’s kunnen signalen zijn voor nader onderzoek.
- Due diligence en KYC
De platforms zelf zijn doorgaans moeilijk te reguleren. Toch wordt van financiële instellingen verwacht dat ze hun klanten kennen en beoordelen, waar Know Your Customer belangrijk bij is. Dit betekent dat bedrijven, investeerders en zelfs individuele gebruikers die betrokken zijn bij deze platformen in kaart worden gebracht.
- Scenarioanalyse
Risicodesks maken scenario’s waarin ze potentiële negatieve uitkomsten doorrekenen. Wat gebeurt er bijvoorbeeld met de balans van een investeerder als het platform plotseling gesloten wordt door een verandering in de wetgeving? Banken kunnen door middel van de simulaties beter inschatten hoeveel ze kapitaal moeten reserveren.
- Externe intelligence
Financiële instellingen volgen nieuws, wetgevingsvoorstellen en marktontwikkelingen in sectoren die grenzen aan deze grijze zone. Informatie over beleidswijzigingen in de kansspelsector is bijvoorbeeld cruciaal om risico’s te beperken als het gaat om online casino’s zonder Cruks.
- Regulering door proxy
In plaats van direct toezicht te houden op het platform, kunnen toezichthouders regelgeving afdwingen bij banken en betaalproviders. Dit betekent dat financiële tussenpersonen extra controles moeten uitvoeren bij transacties naar platforms met een hoog risico.
Risicomodellen in de praktijk
De risicomodellen die banken en toezichthouders gebruiken zijn doorgaans kwalitatief en kwantitatief. Ze combineren financiële data, juridische analyse, klantinformatie en scenarioanalyses. Hierdoor helpen de modellen bij het inschatten van kredietrisico’s als gevolg van blootstelling aan platforms in de grijze zone. Ook kunnen ze operationele risico’s identificeren, waaronder fraude en technische storingen.
De risicomodellen die we hierboven genoemd hebben kunnen ook reputatierisico’s beperken. Ze geven hiervoor inzicht in hoe betrokkenheid bij de platforms kan worden waargenomen door de klanten en het algehele publiek. Door deze aanpak kunnen financiële instellingen een meer gestructureerde strategie ontwikkelen, zelfs wanneer directe regulering van de platforms in het grijze gebied zelf ontbreekt.